Kiedy dowiadujemy się, że zostaliśmy rodzicami, to w większości z nas zaczyna się gonitwa myśli, którym towarzyszą przeróżne emocje. Pojawia się wówczas strach, niepewność, radość, euforia, złość, niepokój, smutek, zadowolenie, uszczęśliwienie czy wzruszenie. To cała mieszanina uczuć, która zależy od naszej aktualnej sytuacji życiowej. Bez względu jednak na to, których odczuć jest w nas więcej, każdy z nas przez okres dziewięciu miesięcy oczekiwań, tworzy w swojej głowie obraz rozwijającej się i kształtującej w łonie matki istoty. Dziecko, gdy przychodzi na świat, jest już zdefiniowane w naszym umyśle. To, jak je sobie wyobraziliśmy i jakie własne marzenia przez nie chcemy realizować, bardzo często sprawia, że nie dostrzegamy jego prawdziwej, autentycznej istoty. Tego, że jest oddzielnym bytem, który ma jedyny i niepowtarzalny potencjał. Nie jest ono, jak się przyjęło mówić, częścią rodzica. To odrębna i jedyna w swoim rodzaju jednostka. I, aby to zrozumieć należałoby się jej przyjrzeć, poeksplorować tak, jak badacz, który poznaje coś nowego i ciekawego. Potraktować jako kogoś, kogo chcemy autentycznie poznać. Przekonać się, czy nasze hipotezy, które stawiamy wobec dzieci są prawdziwe. Spróbować dostrzec i uszanować to, że „…Dusza dziecka jest równie złożona jak nasza, pełna podobnych sprzeczności, tragicznie zmagająca się w odwiecznym: pragnę, ale nie mogę, wiem, że należy, ale nie podołam. Wychowawca, który nie wtłacza, a wyzwala, nie ciągnie, a wznosi, nie ugniata, a kształtuje, nie dyktuje, a uczy, nie żąda, a zapytuje, przeżyje wraz z dzieckiem wiele natchnionych chwil, łzawym wzrokiem nieraz patrzeć będzie na walkę anioła z szatanem, gdzie biały anioł triumf odnosi”(J. Korczak 1992).

Zachęcam wszystkich rodziców, którzy są zaciekawieni światem swoich pociech, aby zechcieli postawić jak najwięcej hipotez oraz zainwestowali swój czas i energię w ich weryfikację. Bądźmy badaczami chętnymi poznawać swoje dzieci😊. Przy okazji zapewniam Państwa, że odkryjecie także wiele ciekawostek o sobie. Dla osób, które oprócz własnych pomysłów chętne są poszerzać wiedzę i umiejętności dotyczące relacji z dziećmi, polecam kilka pozycji. Życzę miłej lektury i owocnych odkryć 😊.

Anna Dąbrowska

(psycholog szkolny)

Literatura: J. Korczak „Jak kochać dziecko”; J. Juul „Twoje kompetentne dziecko”, „Nie z miłości”, „Agresja nowe tabu”; K. Zimsen „Jak kochać dzieci, aby nas kochały”; M. Meeker „10 zwyczajów szczęśliwych matek”, „Mocni ojcowie i mocne córki”.